Η αυτό-χαρακτηριζόμενη παραίτηση του πρώην Αντιδημάρχου Οικονομικών του Δήμου Βοΐου Γ. Μαγιάγκα, συνεχίζει να προκαλεί συζητήσεις. Πέρα όμως απ’ όλα αυτά που υποστηρίζει ο ίδιος στην επιστολή του, ολοένα και περισσότερο ενισχύεται αυτό που ανέφερε η στήλη από την πρώτη στιγμή πως η απόφασή του ήταν επιλογή αναγκαστικής εξόδου παρά συνειδητής απόφασης. Γιατί, αν πράγματι ο λόγος, όπως ο ίδιος αναφέρει, ήταν η «υπερσυγκέντρωση εξουσίας στο πρόσωπο του Δημάρχου» και ο «τρόπος λήψης των αποφάσεων», που σημειωτέον η στήλη δεν αμφισβητεί ό,τι είναι έτσι ακριβώς όπως τα περιγράφει, τότε ο ίδιος γιατί παρέμεινε στη θέση του αντιδημάρχου τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, σιωπηλός και συμμετέχων σ’ αυτό το σύστημα που τώρα καταγγέλλει; Μήπως βολευόταν πολιτικά και θεσμικά στη θέση του; Γιατί περίμενε να προκληθεί και μετά να στραφεί αναγκαστικά στην έξοδο; Η απάντηση, ίσως, βρίσκεται στην προγενέστερη τοποθέτησή του —την άνοιξη του 2024— όταν, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό West, ερωτήθηκε αν στις επόμενες εκλογές, το 2028, θα κάνει το επόμενο βήμα διεκδικώντας το δημαρχιακό θώκο, είχε δηλώσει με νόημα: «Θεού θέλοντος και Δημάρχου επιτρέποντος… ». Και δεν χρειάζεται κανείς μεγάλη φαντασία για να καταλάβει ότι, τότε, το “Δημάρχου επιτρέποντος” δεν ειπώθηκε τυχαία. Σχεδόν δύο χρόνια μετά, βλέποντας, πιθανότατα, πως ο Χ. Ζευκλής δείχνει αποφασισμένος να είναι εκ νέου υποψήφιος, ο Γ. Μαγιάγκας φαίνεται να συνειδητοποίησε πως το “Δημάρχου επιτρέποντος” απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Κι έτσι, μετά τις αιχμές του Δημάρχου περί «αυτοπροβολής», οδηγήθηκε στην παραίτηση, μια κίνηση περισσότερο αναγκαστικής εξόδου παρά «συνειδητής αποχώρησης» για λόγους που ο ίδιος επικαλείται στην επιστολή του.
Η Χύτρα
