Απόμακρη – κυριολεκτικά και μεταφορικά – ήταν η στάση του πρώην δημάρχου Κοζάνης Λ. Μαλούτα στην εκδήλωση τιμής για την 52η επέτειο του Πολυτεχνείου, το πρωί της Δευτέρας στον κεντρικό πεζόδρομο της Κοζάνης. Ενώ τα περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Κουκουλόπουλος, Μαρκογιαννάκη, Χατζόγλου κ.ά.) στέκονταν μαζί, ο Λ. Μαλούτας προτίμησε άλλη γωνία, έχοντας στο πλευρό του τον Μ. Φλώρο, τέως πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Κοζάνης στην προηγούμενη αυτοδιοικητική θητεία.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι ούτε μία «καλημέρα» δεν ανταλλάχθηκε με τον Π. Κουκουλόπουλο, επιβεβαιώνοντας πως το ρήγμα στις σχέσεις τους όχι μόνο δεν έχει γεφυρωθεί, αλλά παραμένει ενεργό με τον πρώην δήμαρχο να θεωρεί πως στις τελευταίες εκλογές το τοπικό ΠΑΣΟΚ δεν τον στήριξε, όπως ο ίδιος έχει επανειλημμένα αφήσει να εννοηθεί.
Το πρόβλημα (για τον ίδιο) είναι πως αυτή η στρατηγική διαρκούς απόστασης και πικρίας δεν αφορά μόνο παλιούς συντρόφους, αλλά σχεδόν κάθε πρόσωπο με το οποίο βρέθηκε σε σύγκρουση τα προηγούμενα χρόνια. Στο περιβάλλον της τοπικής πολιτικής σκηνής λέγεται ξεκάθαρα πως ο κ. Μαλούτας αντιμετωπίζει όλες τις ρήξεις με τη «λογική» ότι οι άλλοι έχουν άδικο κι εκείνος δίκιο. Κι όμως, την ίδια στιγμή, εμφανίζεται να μην έχει εγκαταλείψει την ιδέα μιας ακόμη πιθανής διεκδίκησης του δημαρχιακού θώκου και στις εκλογές το 2028. Όταν λοιπόν ο ίδιος συντηρεί μέτωπα κι αποστάσεις, είναι μάλλον δύσκολο να χτίσει νέες συμμαχίες για ένα μέλλον που ο ίδιος φλερτάρει, αλλά οι περισσότεροι δεν βλέπουν να έρχεται.
Κοινώς; Με τέτοια στρατηγική, δύσκολα ανοίγουν δρόμοι, συνήθως κλείνουν (ακόμη περισσότερο).
H Xύτρα
