Μιας και συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τις εκλογές του ΕΒΕ Κοζάνης ας κάνω έναν άτυπο απολογισμό μιας και δεν είναι ένας φορέας που χωράει αντιπολίτευση παρά μόνο εποικοδομητικές προτάσεις που θα βελτιώσουν την επιχειρηματικότητα στον νομό Κοζάνης. Στα συν της διοίκησης πιστώνω τις πλείστες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν σε όλο τον νομό και δη τα σεμινάρια βελτίωσης πωλήσεων. Επίσης την διοργάνωση της γενικής συνέλευσης της κεντρικής ένωσης επιμελητηρίων, αν και κόστισε πάνω από 60 χιλιάδες μαζί με τα 30 χιλιάρικα της περιφέρειας για μια διοργάνωση που δεν αποφέρει ανταπόδοση στην τοπική οικονομία. Επιπλέον την ένταξη του εκθεσιακού κέντρου δυτικής Μακεδονίας σε πρόγραμμα του ΔΑΜ με σκοπό τον εκσυγχρονισμό και αναβάθμιση του αν και αυτό δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί πριν το 2029-2030. Έπειτα η στήριξη εκδηλώσεων εξωστρέφειας, όπως το μουσικό φεστιβάλ και εκδηλώσεις των εμπορικών συλλόγων, μου άρεσε και πρέπει να συνεχιστεί. Στα αρνητικά με ενόχλησε ο διπλασιασμός της μηνιαίας αποζημίωσης των μελών της διοικητικής επιτροπής γιατί στην εποχή που ζούμε το θεωρώ πρόκληση. Επίσης η αύξηση της αποζημίωσης για διαμονή σε ξενοδοχεία έως 200€/ διανυκτέρευση θεωρώ πως είναι αντίστοιχα προκλητική όταν ο περιφερειάρχης πχ έχει αποζημίωση 100€/διανυκτέρευση. Κυρίως όμως όπως ανέφερα και στο ΔΣ αυτό που θα επιθυμούσα θα ήταν η μεγαλύτερη αξιοποίηση του εκθεσιακού κέντρου που άνοιξε τις πύλες του όλο το 2025 μόνο 3 φορές (αυτοκίνητα, βραβεύσεις περιφέρειας, ημέρα καριέρας). Αποτελεί περιουσιακό στοιχείο του επιμελητηρίου και τα διαρκή του έξοδα βαρύνουν τον προϋπολογισμό του φορέα. Και είμαι της λογικής πως αν δεν φέρνει έσοδο ας φέρνει τουλάχιστον όφελος προς τα μέλη του. Δεν χρειάζεται καν να αναφέρω την προεκλογική δέσμευση για έκθεση το 2025. Αυτό τ αφήσαμε στην άκρη… Προσωπικά θα ήθελα μια διοίκηση που διεκδικεί πολύ περισσότερα και συγκρούεται για τα συμφέροντα των μελών του. Όταν καθημερινά κλείνουν μαγαζιά, όταν όλοι όσοι φεύγουν δεν επιστρέφουν, όταν το κόστος ζωής έχει εκτοξευθεί, όταν το κόστος θέρμανσης και ηλεκτρισμού είναι στον θεό θα έπρεπε φορείς όπως το ΕΒΕ να παρεμβαίνουν δυναμικά διεκδικώντας λύσεις μέσα από προτάσεις. Αν αναλογιστεί κανείς πως το 50% όσων εντάχθηκαν στα προγράμματα του ΔΑΜ δεν θα υλοποιήσουν δαπάνες και αν σκεφτούμε πως η αντιπεριφέρεια επιχειρηματικότητας της δυτικής Μακεδονίας κάνει πάρα μόνο συμμετοχή-φωτογραφίες σε εκθέσεις και αποτυχημένες αντιγραφές προγραμμάτων τότε καταλαβαίνει κανείς πως ο ρόλος του επιμελητηρίου θα έπρεπε να είναι πολύ πιο επιδραστικός και πρωταγωνιστικός όχι απλά συνομιλητής σ ένα τραπέζι με προαποφασισμένες δράσεις. Κλείνοντας θα ήθελα να δω συννενόηση του ΕΒΕ με τους αγρότες που να στηρίζει τα δίκαια αιτήματα τους, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπάρχει οικονομία, αλλά χωρίς όμως να καταστρέφονται οι υπόλοιπες επιχειρήσεις του πολύπαθου νομού μας. Εμένα η ενασχόληση με τα κοινά δεν μ ενδιαφέρει πλέον αλλά έχω υποχρέωση στα 880 άτομα που μας τίμησαν με την ψήφο τους να εκφέρω την άποψη μου ακόμα και αν αυτή κριθεί μελλοντικά λάθος.
