kozan.gr: Χύτρα ειδήσεων: Οι αγρότες δεν ζητούν, πλέον, σωτήρες

Πολλές, το τελευταίο χρονικό διάστημα, οι παρεμβάσεις του Π. Κουκουλόπουλου στο αγροτικό ζήτημα. Η κριτική του προς την κυβέρνηση για την απαξίωση της υπαίθρου, τον χειρισμό του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη συνολική απουσία συγκροτημένης αγροτικής πολιτικής κινείται σε ένα πλαίσιο που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί αβάσιμο. Όμως το αγροτικό ζήτημα, ειδικά όταν εκφέρεται από τον Π. Κουκουλόπουλο – που διετέλεσε Αναπληρωτής Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης το 2014 – δεν μπορεί να διαβάζεται αποκομμένο από το παρελθόν. Δεν μιλά ως πολιτικός που εμφανίστηκε χθες. Κι εδώ ακριβώς αρχίζει το πρόβλημα. Διότι η σημερινή αυστηρή αντιπολιτευτική ρητορική, όσο τεκμηριωμένη κι αν είναι σε επιμέρους σημεία, στερείται ενός βασικού στοιχείου που θα την καθιστούσε πραγματικά πειστική. Της αυτοκριτικής! Όταν έχεις υπάρξει μέρος του συστήματος που διαχειρίστηκε την ύπαιθρο, δεν αρκεί να καταγγέλλεις. Οφείλεις και να εξηγείς. Να λες όχι μόνο τι δεν έκανε η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και τι δεν έγινε όταν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει. Χωρίς υπεκφυγές. Χωρίς γενικόλογες αναφορές. Η αγροτική πολιτική δεν ξεκίνησε να αποδομείται τα τελευταία έξι χρόνια ούτε τα δομικά προβλήματα της υπαίθρου εμφανίστηκαν ξαφνικά. Είναι αποτέλεσμα διαχρονικών επιλογών, στις οποίες συμμετείχαν κυβερνήσεις και πρόσωπα από όλο το πολιτικό φάσμα και το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί εξαίρεση. Κι αυτά δεν είναι αυθαίρετες σκέψεις της στήλης. Είναι συμπεράσματα που αποτυπώνονται καθαρά στις αντιδράσεις των ίδιων των αγροτών. Ενδεικτικά, τα σχόλια που καταγράφηκαν κάτω από την παρουσία του Π. Κουκουλόπουλου στο μπλόκο της Σιάτιστας, στις 7 Δεκεμβρίου και σας παρουσιάζει η στήλη (δείτε εδώ), δεν ήταν απλώς «αγανακτισμένα». Ήταν βαθιά πολιτικά. Δεν αμφισβητούσαν μόνο την κυβέρνηση, αλλά συνολικά το πολιτικό σύστημα και ειδικά εκείνους που μιλούν σήμερα με τόνο καταγγελτικό, ενώ στο παρελθόν είχαν ρόλο, εξουσία και ευθύνη. Η κριτική «πού ήσασταν τότε;» δεν είναι λαϊκισμός. Είναι το ερώτημα μιας κοινωνικής ομάδας που νιώθει διαχρονικά εγκαταλελειμμένη. Αν, λοιπόν, η αντιπολίτευση, κι ειδικά στην περιοχή μας, δια στόματος Π. Κουκουλόπουλου,  θέλει να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση και όχι απλώς έναν ηχηρό αντίλαλο της κοινωνικής δυσαρέσκειας, οφείλει κάθε φορά να μιλά καθαρά για το τι έκανε, τι δεν έκανε και τι θα έκανε σήμερα. Διαφορετικά, όσο σωστά κι αν εντοπίζονται τα προβλήματα της αγροτιάς, ο λόγος κινδυνεύει να εκληφθεί όχι ως πρόταση διεξόδου, αλλά ως μια γνώριμη επανάληψη. Κι αυτές τις επαναλήψεις οι αγρότες έχουν πάψει να τις ακούν.

Η Χύτρα