Χθες (Kυριακή 28/12), στην κεντρική πλατεία Κοζάνης, μια κυρία από τη Σκιάθο, μαζί με τα δύο μικρά παιδιά της, μας έκανε μια απλή – αλλά αποκαλυπτική – ερώτηση: «Εκτός από το καρουζέλ, υπάρχει κάτι άλλο εδώ στη πλατεία να κάνουν τα παιδιά;» Ναι, το καρουζέλ δίνει έναν τόνο γιορτής, όμως όταν τα δύο σπιτάκια της πλατείας λειτουργούν από περιστασιακά, μόνο τις ημέρες κάποιας εκδήλωσης, μέχρι καθόλου, τότε χάνουν τον λόγο ύπαρξής τους. Η εορταστική εικόνα δεν μπορεί να είναι βιτρίνα μιας χρήσης.
Οι γιορτές δεν είναι μόνο φωτάκια και φωτογραφίες. Είναι ζωντανές εμπειρίες, ειδικά για τα παιδιά. Δραστηριότητες σε καθημερινή βάση, μικρά εργαστήρια, παιχνίδια, αφηγήσεις, μουσικές, κάτι που να κρατά την πλατεία ζωντανή και όχι απλώς διακοσμημένη. Μουσική, χορός, «κάτι». Μια πόλη που θέλει να λέγεται φιλική για οικογένειες και επισκέπτες δεν μπορεί να στηρίζεται στο «αν πετύχεις εκδήλωση, κάτι θα δεις». Ο δημόσιος χώρος κι ιδιαίτερα η κεντρική πλατεία οφείλει να έχει σταθερό παλμό, όχι μόνο ημερολόγιο δράσεων.
Η ερώτηση εκείνης της μητέρας δεν ήταν κριτική. Ήταν προσδοκία. Και η απάντηση που δώσαμε ως πόλη, δεν ήταν αυτή που θα θέλαμε.
kozan.gr
Η Κοζάνη μπρε μπρε μόνο………..
Προ τριετίας είχαν έρθει κάποιες κυρίες από Αθήνα και με ρώτησαν αν υπάρχει κάτι να δούνε στην πόλη,αν και ήταν το τριήμερο της 28ης Οκτώβρη τις ενημέρωσα ότι το κυρίως πιάτο είναι οι απόκριες,τις είπα ότι μπορούν να πάνε στη Νεράιδα, στα ελάφια,στο φαράγγι του Σκεπαστού, στα μοναστήρια του δρυοβουνου, της Ζάβορδας του Βαζελώνος και άλλα,οι κυρίες μου αποκρίθηκαν όμως όχι όχι,να υπαρχει κάτι μέσα στην πόλη να μη χρειαστεί να πάρουμε αμάξι,αυτό που μπορείτε εδώ στο κέντρο λέω είναι το μουσείο,η βιβλιοθήκη τα καφέ και τα εστιατόρια,και αν έρθετε και Χριστούγεννα μπορεί να δείτε και χιόνι.Ας μην επικεντρωνοναστε μόνο στο κέντρο μιας πόλης ενός νομού.Δυστυχως έχουμε ξεχάσει τη φύση
Να παν στην Πτολεμαϊδα. Εχει τόσα πολλά να δουν που θα χρειαστούν ένα μήνα τουλάχιστον για να τα δουν όλα.
Ας έτρωγαν κανένα γιαπράκι να ξεχαστούν