Το τελευταίο ποτήρι με κρασί μαζί πριν αρχίσουν όλα. Ο πατέρας μου έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων ύστερα από μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο. Έφυγε νωρίς, αφήνοντάς μας για το μεγάλο ταξίδι χωρίς εισιτήριο επιστροφής. Το ταξίδι που όλοι γνωρίζουμε, μα κανείς δεν είναι ποτέ έτοιμος να αποχαιρετήσει. Για μένα ήταν ο άνθρωπος που στεκόταν δίπλα μας αθόρυβα αλλά σταθερά.
Μας έδωσε ό,τι μπορούσε και ακόμη περισσότερα χωρίς ποτέ να παραπονεθεί, αρκούσε μόνο να μας έβλεπε χαρούμενους. Αυτός μου δίδαξε την ελευθερία της σκέψης, τον σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα θεμέλια της προσωπικής αξιοπρέπειας και αυτονομίας. Ήταν πάντα εκεί για να ενισχύσει κάθε μου απόφαση, προσφέροντας μου πάντα λόγια δύναμης και αγάπης.
Ήταν διακριτικός, ολιγαρκής, άνθρωπος της προόδου, φίλος της ποιοτικής μουσικής και του βιβλίου, βαθιά μορφωμένος και στοχαστικός, με σεβασμό στον συνάνθρωπό του έτοιμος να βοηθήσει.
Ο λόγος του είχε βάθος, καθαρότητα που σε καθήλωνε.
Πάντα ενημερωμένος για ό,τι συνέβαινε ένας ενεργός, Τίμιος Πολίτης…
Σε ευχαριστούμε από Καρδιάς για όσα απλόχερα μας έδωσες.
Σε αποχαιρετώ με το Heart of Gold του Neil Young, ένα τραγούδι της ρομαντικής σου γενιάς που λάτρευες και ακούγαμε παρέα. Θα το ακούμε και θα σε σκεφτόμαστε.
Να είσαι καλά εκεί που πας.
Καλή αντάμωση.
“Ήταν στο πατρικό του στα αγαπημένα του «Νταμπακλιά» της Εράτυρας. Τον είδα στο γραφείο του, σκυμμένο πάνω στα συγγράμματά του. Σήκωσε το κεφάλι του και με πρόσωπο φωτεινό και χαμογελαστό μου είπε: «Γιάννη, τώρα είμαι καλά.»”
Έτσι θέλω να τον θυμάμαι.
https://kozan.gr/archives/670427
Στην οικογένεια του συντρόφου Γιώργου τα συλλυπητηρια μου , να τον θυμάστε Θα μείνει αξέχαστη η διαρκής παρουσία του στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες , πάντα υπεύθυνος , με θέσεις που τις εξέφραζε με θάρρος , αιώνια του η μνημη