Αρτοκλασία κι επιμνημόσυνη δέηση για τους εκλιπόντες συναδέλφους του, πραγματοποιήθηκε, το μεσημέρι της Τετάρτης 16 Μαΐου 2018, στο Αμφιθέατρο του Μποδοσάκειου νοσοκομείου Πτολεμαΐδας, στο πλαίσιο του εορτασμού των Παγκόσμιων ημερών Μαιών και Νοσηλευτών. Τη λιτή εορτή – εκδήλωση διοργάνωσαν η Δ.Ν.Υ. και το Γρ. Εκπαίδευσης του Γ.Ν. Μποδοσάκειου. Δείτε φωτογραφίες και βίντεο που μας έστειλε ο Γ. Κατσανίκος
Θα’θελα να’χα άπειρες αντοχές, υπεράνθρωπες δυνάμεις, να μην επηρεάζομαι απ’το κρύο, την ζέστη, να μην έχω ανάγκη το νερό, την τροφή, να μην λαχταρώ, επιθυμώ, ζηλεύω, να μην χρειάζομαι τον ύπνο, να μην φοβάμαι τίποτα και κανέναν, οπωσδήποτε να μην φοβάμαι αρρώστια και θλιβερό θάνατο. Θα’θελα να μην επηρεάζομαι απ’τις αισθήσεις μου όπως όσφρηση, ακοή, όραση και να μην με πιάνει σιχασιά, τάση για εμετό, αηδία, αποστροφή μπρος σε δυσώδη και μη κόσμια συμβάντα. Θα’θελα να μην είμαι μόνο ο εαυτούλης μου και οι δικοί μου οι άνθρωποι αλλά να’μουν πολύ περισσότερα, μια αγκαλιά μεγάλη για όλον τον κόσμο γνωστό και άγνωστο, καταξιωμένο και περιφρονημένο, φτωχό-πλούσιο, μεγάλο-μικρό, μαύρο-άσπρο.
Αν ίσως ήμουν όλα τα παραπάνω και πολύ περισσότερα και καλύτερα, τότε ίσως να’μουν ανιδιοτελής, ηθικός, μακρόθυμος, άνθρωπος καρτερικός, της υπομονής, της θυσίας-αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης, του δίκαιου αγώνα, του μαρτυρίου του αγόγγυστου, του απίστευτου-αδιανόητου ηρωισμού, άνθρωπος της ΑΓΑΠΗΣ!
Επειδή όμως σημασία έχει όχι το τί θες να είσαι αλλά το τί είσαι (θα’θελες ελαφάκι, είσαι όμως φίδι!!!), γνωρίζω πως δεν θα υπάρξει αλτρουισμός, ανιδιοτελής προσφορά, ήθος κι ευπρέπεια, αυτοθυσία κι αυταπάρνηση παραμόνο ψευδής προσποίηση ύπαρξης των παραπάνω, φθηνή, ψεύτικη και της κακιάς ώρας μίμηση τους και πάντα για συγκεκριμένους λόγους, όπως π.χ. ένας μισθός (επίγειος ή στον ουρανό)!
Δυστυχώς, ενώ θα’θελα αδερφές Τερέζα να υπάρχουν πολλές, ωστόσο γνωρίζω πως με τον τρόπο μου και με τον τρόπο σου και με τον τρόπο τους, ζήτημα είναι στα χίλια χρόνια κι αν, να εμφανίζεται μια!!!