11.03.2020 ώρα 21:45 το κινητό μου άρχισε να ουρλιάζει με πρωτόγνωρο ήχο. Η ψηφιακή σειρήνα της ΓΓ Πολ Προστασίας έδωσε το στίγμα της τρέχουσας κατάστασης ….. Coronavirus alert … Χιλιάδες σκέψεις, συναισθήματα ανάμικτα, ερωτηματικά χωρίς απαντήσεις, σε απειροστό χρόνο γεννήθηκαν στο μυαλό μου. Είναι ΕΔΩ ,πλέον δεν είναι μία ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπου κάποιος ιός εξολοθρεύει εκατομμύρια συνανθρώπους μας ή τους μετατρέπει σε δολοφονικά ζόμπι και εμείς να ανατριχιάζουμε πίσω από την ασφάλεια της οθόνης μας. Είναι ΕΔΩ και ο χρόνος πλέον μετράει αντίστροφα. Οι σταδιακές οριζόντιες αποφάσεις της κραταιάς εξουσίας, pause στις απόκριες, μέτρα αποφυγής συνάθροισης πολλών ανθρώπων σε κοινούς χώρους, καραντινοποίηση εν δυνάμει νοσούντων, sms με ήχο (μάλλον έτσι θα μας ειδοποιήσουν αν γίνει το πατιρτί με τους γείτονες), σε μία ιδιάζουσα κατάσταση ώσμωσης με τον ωχαδερφισμό του Έλληνα, μας φέρανε μπροστά στον καθρέφτη. Και τώρα τι γίνεται? Και προτού εγκλωβιστούμε στη χαοτική φαυλότητα των θεωριών συνομωσίας ή των επιρρίψεων ευθυνών πανταχόθεν, πλην του εαυτού μας, ας αναλογιστούμε ΤΩΡΑ, το χρέος μας προς την ανθρώπινη ζωή. Είναι ΕΔΩ. Αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, ας σκεφτεί τους δικούς του ανθρώπους. Όλοι μας έχουμε ανθρώπους στο συγγενικό – φιλικό περιβάλλον με προβλήματα υγείας, ηλικιωμένους, αδύναμους, που είναι στο κόκκινο. Ας αφήσουμε τις μαγκιές του τύπου εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα και να ακολουθήσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις οδηγίες αυτοπροστασίας, που μας έχουν δώσει. Ας οπλιστούμε με υπομονή και δύναμη (από όπου μπορεί να την αντλήσει ο καθένας) και να δώσουμε την υπέρτατη μάχη για τη ζωή μας και για τους αγαπημένους μας και για όλους τους συνανθρώπους μας. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΟΣΗΣΟΥΜΕ, τουλάχιστον, όχι λόγω βλακείας ή ανευθυνότητας. Δε χρειάζεται να κόβουμε δρομολόγια πέρα δώθε χωρίς λόγο, επειδή τάχα μου δεν έχουμε τι να κάνουμε. Αυτός που πρέπει να πάει στην εργασία του, θα πάει, αυτός που προσωρινά δεν μπορεί να εργαστεί, ας βρει ασχολίες που θα καλύψουν τον κενό του χρόνο. Εν τέλει αν μη τι άλλο αυτή η ιστορία, ας είναι η ιδανική περίοδος για αυτοανάλυση, αυτοπροσδιορισμό και γνώθει σ’αυτόν. Και το πιο σημαντικό : η πολιτεία τώρα θα δείξει αν έχει τα κότσια να προστατεύσει εμπράκτως τους υπηκόους της, μπροστά σε αυτήν την παγκοσμιοποιημένη, αόρατη, ασύμμετρη απειλή.
Μετά τιμής
Ισπόγλου Θεόδωρος
Σκέπτομαι … άρα υπάρχω !!!
Πολύ Σωστά ?? Σκέφτομαι άρα Υπάρχω…
Πολύ σωστή τοποθέτηση, συμφωνώ απόλυτα! Ας γίνουμε όλοι πιο υπεύθυνοι για να προστατεύσουμε τους πιο “ευαίσθητους” που βρίσκονται δίπλα μας.
Υπάρχουν τρόποι να περάσουμε δημιουργικά και ευχάριστα μέσα στα σπίτια μας και γιατί όχι να βρεθεί όλη η οικογένεια πιο κοντά… ας το αξιοποιήσουμε αυτό.