(Στη μνήμη του πόντιου τραγουδιστή, Πόλιο Παπαγιαννίδη, που έφυγε χθες από κοντά μας. Στίχοι από το μοιρολόι ερμηνεύτηκαν από τον ίδιο και συμπεριλήφθηκαν σε ένα C.D του. Είναι και πολύ κοντά η 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας).
Ακ΄ σον πουλί μ΄ την κεμεντζέν – Άκ΄σον την τραωδίαν
Μοιρολογούν την προσφυγιά – και την γενοκτονίαν
Ακ΄ σον πουλί μ΄ την κεμεντζέν – άκ’ σον πως κλαίει σ’ ορμάνια
Κλαίει για τ’ άγια χώματα – του πόντου την ορφάνια
Κλαίν τα πουλία τ’ ουρανού- κλαίνε και τα λιθάρια
Σ’ εκείνον τον ξεριζωμόν – εσπάγαν παλικάρια
Άκ’ σον πουλί μ’ το λάλεμαν – άκ’ σον πως κλαίει η λύρα
Τον πόντον που ορφάνεψεν- σταλμέντσα έτον μοίρα
Εστάθεν κι ο σταυραετόν – ν’ ακούει το μοιρολόι
Αν είχεν στόμαν ανθρωπή – θ’ εβάρκιζεν όι -όι
Για αφουκρέθ’ την κεμεντζέν – σο νους τον πόντον φέρον
Αούτ’ την ‘μεραν παλικάρ’ – άκ’ σον ντο λέει ο γέρων
Σιτ’ έτον ήλιος φωτεινός – έρθεν μαύρον αντάραν
Σ’ ατόν π’ εποίκεν το κακόν – ας ρούζ’ τρανόν κατάραν
Άκ’ σον πουλί μ’ το μοιρολόι – άκ’ σον την τοξαρέαν
Τρανά κιφάλια εκάρφωσαν – σον πόντον μαχαιρέαν
Βροντά κι αστράφτ’ ο Διγενής – η γης αναταράεν
Σου πόντου την καταστροφήν- ατέ πα εχπαράεν
Οι γέρ’ λέγνε το μοιρολόι – παιδάντ’ κρούν τα καμπάνας
Εντάμαν εφτάν’ μνημόσυνον – σα σκοτωμένα μάνας
Ελίβωσε κ’ ο ουρανόν- μαύρον επέρεν χρώμαν
Ασή πατρίδας την γεράν – το αίμαν στάζ’ ακόμαν
Σο πένθιμον το παίξιμον – κλαίνε τα επουράνια
Αναστορεί κι ο γέροντας- του πόντου την τυράνια
Συ κεμεντζές το μοιρολόι -κλαίγνε και τα εικόνας
Η παναγιά θ’ αναστειλών – του πόντου τα κολόνας
Ο πόντον εν ελληνισμός – ο πόντον εν κειμήλιον
Απές σον κόσμον θα φωτάζ’- όσον φωτάζ κι ο ήλιον.
Αφιερωμένο Πόλιο- Καλό σου ταξίδι
