Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΣΕΥΠΕ καλεί το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου σε συλλαλητήριο, ημέρα που συμπληρώνονται 2 χρόνια από τον εντοπισμό του πρώτου κρούσματος κορονοϊού στην Ελλάδα.
Είναι ανάγκη οι εστίες αντίστασης να πολλαπλασιαστούν, να απλωθούν παντού σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε γειτονιά. Να ενωθούν σε ένα μεγάλο ποτάμι καταδίκης της πολιτικής που ευθύνεται για τα προβλήματα που βιώνουμε, σε ένα μεγάλο μέτωπο συλλογικής διεκδίκησης των δίκαιων αιτημάτων μας.
Οι δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας. «Υπάρχουν προκλήσεις», είπε, «από την πανδημία κι άλλες που προέρχονται από τον υψηλό πληθωρισμό που κρατά περισσότερο από τις αρχικές εκτιμήσεις.
Την ίδια στιγμή με το νέο αναπτυξιακό νόμο και τα κονδύλια του “Ταμείου Ανάκαμψης” μπουκώνουν με δεκάδες δις ευρώ τους επιχειρηματικούς ομίλους, καταδικάζοντας το λαό στην ακρίβεια και στη φτώχεια.
Στοχεύουμε την πολιτική που ευθύνεται για τα βάσανα μας.
Βροντοφωνάζουμε ως εδώ!
Δυο χρόνια πανδημίας, οι εμποροϋπάλληλοι έχουμε ζήσει στο πετσί μας την ανυπαρξία μέτρων για την προστασία της υγεία μας, στα καταστήματα που εργαζόμαστε, στις ανεπαρκείς δημόσιες δομές υγείας.
Δυο χρόνια τώρα ο μισθός μας όχι απλά είναι καθηλωμένος, όχι απλά δεν μας φτάνει για να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες αλλά τσεκουρώνεται συνεχώς, τη στιγμή που η ακρίβεια έχει χτυπήσει κόκκινο και εμείς σκεφτόμαστε μέρα με την μέρα τι θα περικόψουμε για να τα φέρουμε βόλτα, παθαίνουμε ηλεκτροσόκ όταν μας φτάνουν οι λογαριασμοί του ρεύματος. Όταν όλο και περισσότερα σπίτια δεν έχουν να πληρώσουν την τηλεθέρμανση, οι φουσκωμένοι κι αβάσταχτοι λογαριασμοί του ρεύματος δείχνουν ότι τα «πράσινα άλογα» τρέχουν για τα κέρδη των λίγων.
Όσο για την πολυδιαφημιζόμενη αύξηση των 13 ευρώ μεικτών (!) στον κατώτερο μισθό και πέραν από την κοροϊδία πολλοί από εμάς μάταια περιμέναμε να δούμε κάποια διαφορά προς τα πάνω, αφού οι εργοδότες φρόντισαν να την απορροφήσουν μειώνοντας τα ελάχιστα παραπάνω ψίχουλα που παίρνουμε.
Δυο χρόνια τώρα, ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στα supermarkets προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας από την εντατικοποίηση της δουλειάς. Τα εργατικά ατυχήματα είναι μια καθημερινότητα. Εργαζόμαστε κάτω από ασφυκτικές πιέσεις και ο καθένας από εμάς βγάζει τη δουλειά τριών. Δεν είναι τυχαίο ότι όλο και περισσότεροι εργοδότες εντάσσουν στις επιχειρήσεις τους διάφορα συστήματα για να μετρούν πόσο γρήγορα δουλεύουμε, πόσους πελάτες εξυπηρετούμε, σε πόση ώρα και ποια διαστήματα έχει την περισσότερη δουλειά.
Τα προγράμματα εργασίας και τα ωράρια αλλάζουν συνεχώς και από τη μια στιγμή στην άλλη κρατώντας μας ομήρους στις ανάγκες της εργοδοσίας και κάνοντας αδύνατο τον οποιοδήποτε οικογενειακό προγραμματισμό. Οι χιλιάδες εργαζόμενες μητέρες στο εμπόριο έχουν γίνει λάστιχο για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στα ωράρια λάστιχο και στην 6ήμερη εργασία που τείνει να γίνει 7ήμερη με την δουλειά όλο και περισσότερων Κυριακών. Ο μισθός να μένει καθηλωμένος για πάνω από μια δεκαετία, ο πραγματικός να χαντακώνεται και οι Υπουργοί να αποφασίζουν με τους άθλιους νόμους τον κατώτατο ανάλογα με το πώς διασφαλίζεται η κερδοφορία των ομίλων. Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τη μερική απασχόληση, τα ωράρια λάστιχο.
Δε θεωρούμε φυσικό επακόλουθο της πανδημίας τους δεκάδες νεκρούς καθημερινά και τους δεκάδες διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, τον αποκλεισμό ασθενών που έχουν άλλα προβλήματα υγείας από τα νοσοκομεία. Είναι εγκληματική η άρνηση ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος υγείας με μαζικές προσλήψεις υγειονομικών γιατί η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά, αντιμετωπίζουν την υγεία μας σαν κόστος. Είναι πρόκληση αντί να επιτάσσει τον ιδιωτικό τομέα της υγείας χωρίς αποζημίωση, να μας σπρώχνει στις ιδιωτικές κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα για να αυξάνουν την πελατεία τους και να αβγατίζουν τα κέρδη τους σε βάρος της υγείας και της ζωής μας, να πληρώνουμε μάσκες και τεστ.
Δυο χρόνια τώρα είναι ξεκάθαρο στους περισσότερους από εμάς ότι τίποτα δεν θα μας χαρίζεται, ότι όλα κατακτιούνται με οργανωμένη συλλογική δράση διεκδίκησης, αντίστασης και σύγκρουσης με την πολιτική που θυσιάζει τη ζωή μας για τα κέρδη των λίγων.
Το σωματείο μας, η αλληλεγγύη μεταξύ μας, το δυνάμωμα του αγώνα μας είναι τα όπλα απέναντι στην βαρβαρότητα που ζούμε.
Βγαίνουμε μπροστά με τους συναδέλφους μας από κάθε κλάδο . Με την οργάνωση στο σωματείο μας μπορούμε να δυναμώσουμε τη διεκδίκηση για την κάλυψη των αναγκών μας, των αιτημάτων μας. Η δύναμη μας είναι η συλλογική μας δράση. Όλοι στον αγώνα.
Το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου, 12:00 οι εμποροϋπάλληλοι μπορούμε με τη συμμετοχή μας στο συλλαλητήριο μαζί με τους εργαζόμενους από άλλους κλάδους να δώσουμε το δικό μας στίγμα, να διαδηλώσουμε, διεκδικώντας :
- Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς μας.
- Κατοχύρωση της Κυριακάτικης Αργίας.
- Αυστηρός καθορισμός πόστων και αρμοδιοτήτων ανά ειδικότητα.
- Μηνιαίο πρόγραμμα εργασίας με κυλιόμενα ρεπό και σταθερές εβδομαδιαίες βάρδιες.
- Απαγόρευση των σπαστών ωραρίων.
- Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και του ΕΝΦΙΑ για τα φτωχά εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
- Μείωση της τιμής του ρεύματος κατά 50% και κατάργηση των φόρων στα καύσιμα και συνολικά στην ενέργεια.
- Μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στους παιδικούς σταθμούς,
- Κρατική χρηματοδότηση για τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας, επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας.
