Σήμερα έκλεισα δυο χρόνια από τότε που πρωτο-άκουσα για την ύπαρξη σου. Περάσαμε πάρα πολύ δύσκολα. Τα κατάφερα. Στο άκουσμα σου χάνεται η γη κάτω από τα πόδια σου. Δεν μπορεί να είσαι αισιόδοξος, ευδιάθετος αλλά ούτε και χαρωπός. Πολλές σκέψεις έρχονται στο μυαλό σου: Απειλείται η ζωή μου; Θα χάσω κάποιο μέρος τους σώματος μου μετά από χειρουργική επέμβαση; Θα πέσουν τα μαλλιά μου εξαιτίας της θεραπευτικής παρέμβασης; Θα υπάρξουν μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου; Υπάρχει μια έντονη ανησυχία και αναστάτωση. Έχεις την αίσθηση ότι έχεις πάρει το εισιτήριο για τον άλλο κόσμο και κανείς οτιδήποτε μπορείς για να το καθυστερήσεις. Από την άλλη δυστυχώς υπάρχουν και αρκετοί που έχουν κόψει το εισιτήριο για τον άλλο κόσμο και δεν το ξέρουν. Και έρχεται ο ΦΟΒΟΣ. Σκέφτεσαι τι θα γίνεις εσύ ή αλλά σημαντικά πρόσωπα αν συμβεί κάτι δυσάρεστο και σε αυτό το «τι θα γίνει αν…» σε πιάνει πανικός. Βλέπεις τον εαυτό σου να αλλάζει εσωτερικά και εξωτερικά και νιώθεις μεγάλη θλίψη και θυμό. Και νιώθεις μια θλίψη . Εύχεσαι να μην είχαν συμβεί ποτέ αυτές οι αλλαγές, να μην είχες συναντηθεί ποτέ με αυτήν την ασθένεια. Ευτυχώς που ΥΠΑΡΧΟΥΝ γύρω μας άνθρωποι που μπορούν να μας βοηθήσουν, να μας εμπνεύσουν και να μας στηρίξουν. Για αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω την γυναίκα μου γιατί χωρίς αυτή δεν ξέρω αν θα υπήρχα. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω και τα παιδιά μου που μου δίνουν κουράγιο και λόγο να συνεχίσω να υπάρχω. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τον γιατρό μου Αχιλλέα Αδαμίδη. Και θα ήταν ντροπή μου να μην ευχαριστήσω και τον προϊστάμενο της κλινικής μου πάτερ π. Άιθανάσιος π.Αθανασιος Καμπουρης για την ψυχική ηρεμία. Δυστυχώς υπήρξαν και κάποια άτομα στο εργασιακό χώρο, που αντί να σε αφήσουν ήρεμο, προσπάθησαν σε όλο αυτόν τον καιρό να σε δημιουργήσουν προβλήματα. Ας τους έχει ο Θεός καλά , πιστεύω να αντιληφθούν και να βελτιωθούν, γιατί μόνο κακό δημιουργούν.
Να είστε γερός και δυνατός πάντα!
Μόνο χαρές!
Δ.Χ
Από μόνος του μία αξία αυτός ο άνθρωπος,κ Κυφωνιδης , γιατρός με όλη την σημασία της λέξης.Δεν γνώριζα για τον προσωπικό αυτό αγώνα,να είναι πάντα δυνατός μαχητής με χαμόγελο όπως είναι πάντα.
Γιατρέ μαζί σου !
Συγνώμη γιατρέ. Κάποια στιγμή απογοητεύτηκα από συμπεριφορά σας. Ούτως ή άλλως δεν είχα κανέναν λόγο να αισθανθώ έτσι. Τώρα όμως έχω. Να είστε καλά πάντα.
Και τα τρία παιδιά μου τα έβλεπες εσύ . Κάποτε έσωσες την ζωή του γιου μου . Έκανες χιούμορ για να μου δώσεις κουράγιο .Εύχομαι να έχεις κουράγιο στιρηξη και δύναμη σε αυτό που περνάς.Η Παναγία μαζί σου.
Περαστικα γιατρε.Ο Θεος να σου δωσει οτι καλο εχεις δωσει σε τοσο κοσμο ολα αυτα τα χρονια